احسان آبگون، فرزند شهید بیژن آبگون یکی از ۱۱۰ امضا کننده ی نامه اعتراضی به جناحی شدن مراسم شهدای غواص نوشت:
اینجانب به عنوان یکی از امضا کنندگان نامه اعتراضی به جناحی شدن مراسم تشییع پیکر مطهر شهدای غواص، در دو سه روزی که از امضای این نامه و درج آن در روزنامه ها و سایتهای گوناگون خبری گذشته است پیام ها و سیگنال های متفاوتی از دوستان، آشنایان و اطرافیان چه در فضای مجازی و چه در سطح جامعه دریافت کرده ام. از بوسیدن دست و پیشانی ام گرفته تا پیامهای تبریک و تهدید و تماسهای سرشار از به به و چه چه و گاه آمیخته به رنگ اهانت و افترا.
این شور و هیجانات می گذرند و آن چه برای من و تو می ماند پیام واقعی شهدا است؛ شهیدانی که برای آزادی این مردم و این خاک با دستهای بسته خاک شدند؛ پیامی نیاورده اند مگر آزادی و استقلال و کرامت والای انسانی.
بنده به عنوان عضوی کوچک از خانواده شهدا پای هر سندی را که در راستای محکومیت انحراف مسیر شهدا و بهره برداریهای سیاسی و جناحی باشد امضا می کنم و باتمام وجود از ارزشهای نظام و انقلاب دفاع خواهم کرد.
لذا اتفاقات ناخوشایندی که همگام با نشر این نامه بنده را به شدت دل چرکین کرده استفاده جناحی از نامه ای است که قرار بود به عنوان سندی مهر و موم شده در محکومیت جناحی شدن مراسم تدفین شهدا باشد و رسالتش ناب ماندن اصل شهادت؛ خود تبدیل به پیراهنی شد برای علم کردنش توسط جناحی دیگر.
جای تاسف دارد که این نامه تنها در سایتها و روزنامه های یک جریان و در تقابل با جریانی دیگر مطرح و بزرگ نمایی شد حال آنکه ما به عنوان امضا کنندگان این نامه در حقیقت به دنبال محکوم کردن هرگونه جریان جناحی بودیم نه محکومیت طیف یا گروهی خاص.
موضوعی دیگر که همزمان با نشر این نامه بنده را شوکه کرد تصویر موهن روزنامه آرمان بود . آنچه در روزنامه آرمان به قلم دوستان طراحی و به چاپ رسید اگرچه نمی توان همه را آگاهانه و تبلیغ صهیون و فراماسون دانست ولی می توان این نقد را به آن داشت که این تصویر تمام زیباییهای ذهنی ما را از واژه شهید به یکباره در هم شکست. تصویری که علی رغم تلاش مسئولان این روزنامه در معرفی آن به عنوان سبک خاصی از هنر، چاپ آن به هیچ وجه توجیه پذیر نبوده و از آنجاییکه این تصویر اهانت به مقام شهدا را به ذهن متبادر می کند بیش از انحراف مراسم تشییع شهدا جا برای محکومیت دارد.
اصولا عروج با بالهایی است که نوک آنها روبه بیرون و به سمت بالاست در حالی که در این تصویر بالهای غواصان روبه داخل و به سمت پایین است که حالت یک پرنده مهاجم را دارد . بال های بزرگ و خشن در این تصویر بیشتر از آنکه بخواهد عروج را نشان دهد هجوم را به ذهن مخاطب القا می کند.
در جامعه ای که در فرهنگ، هنر و ادبیاتش برهنگی هیچ محلی از اعراب ندارد ارائه تصویر برهنه از والاترین مقام ارزشی و اسطوره دینی را هیچ گونه نمی توان توجیه کرد.
ضمنا ترکیب بالهای بزرگ با روشنی چشم ها –که نشانه تیزبینی و جایگزین هاله ی نور شده است- تنها یک پرنده را تداعی می کند که این پرنده نیز در هیچ فرهنگ، هنر و ادبیاتی نماد خضوع ،خشوع و عروج عرفانی نیست.
از آمارهای عددی و اشکال هندسی هم که بگذریم بالهای بزرگ و چشمان تیزبین را چگونه توجیه می کنید آقای سردبیر؟
جا دارد بعنوان میراث شهدا و حافظان راه و رسم شهادت که پای سندی را در محکومیت استفاده ابزاری از مقام شهدا امضا کرده ایم این بار نیز در مقابل کسانی که با نشر اینگونه تصاویر -خواسته یا ناخواسته- دستی در بیراهه بردن جریانی پاک و اصیل داشته اند ایستادگی کرده و ضمن محکوم کردن این اقدام ضد ارزشی، خواستار توقیف روزنامه آرمان و برخورد قاطعانه با مقصرین امر باشیم تا ثابت کنیم که خانواده شهدا به هیچ جناح یا جریان خاصی وابسته نبوده و تنها هدفشان تحقق و زنده نگهداشتن آرمانهای شهدا است.