تحول خواهی یعنی تلاش برای توسعه و پیشرفت کشور با استفاده از بستر ,امکانات , چارچوب و روشهای قانونی . تحول خواهی با عقلانی اندیشیدن و در پیش گرفتن میانه روی به دور از احساسات و تندروی بیشتر به دغدغه های روزمره و عادی مردم توجه می کند و نگاهی غالب جامعه محور به سیاست دارد. تحول خواهی صرفا متعلق به جناح خاصی نمی باشد و یک تحول خواه هم می تواند اصلاح طلب باشد و هم می تواند اصولگرا باشد . تحول خواهی هرچند در بطن و ذات اصلاح طلبی می باشد اما در جریان منتسب به اصولگرای کشور هستند افرادی که ضمن حفظ اصول خویش با دیدی عقلایی به مسایل و مشکلات کشور نگاه می کنند و رویکردی اعتدال گرایانه بسمت تحول خواهی دارند. توجه صرف به توسعه سیاسی یا توسعه اقتصادی یا فرهنگی , اجتماعی جوابگوی مشکلات کشور نخواهد بود . توسعه ای مفید خواهد بود که همه جانبه و پایدار در سایه تعامل و اجماع باشد .
با فاصله گرفتن از آرمانگرایی محض و رفتن به سمت واقع گرایی با گفتگو ,تعامل و اجماع حول شخصیت های معتدل و معقول همه جناح های سیاسی کشور می توان همگرایی و همدلی سیاسی در راستای حمایت از سیاست های دولت برای حل مشکلات کشور ایجاد کرد و اکثریتی را در مجلس بوجود آورد که به تحول خواهی و توسعه همه جانبه کشور کمک کند.
پس از توافق هسته ای فضای نشاط آور و امیدی در سطح جامعه بوجود آمده که مردم انتظار دارند مجلس آینده مجلسی باشد که به دغدغه ها و مشکلات آنها بیشتر توجه شود و به دور از سیاست زدگی و دعواهای جناحی باشد . مجلسی که ضمن نظارت دقیق و قانونی بر عملکرد دولت به هنگام نیاز دولت با تصویب قوانین صحیح و منطقی دولت را در حل مشکلات جامعه یاری کنند و یا حداقل سنگ اندازی نکنند.
پیش بینی می شود ترکیب مجلس آینده ترکیبی تحول خواهانه متشکل از نیروهای معتدل و معقول جناح های مختلف با رویکرد اعتدالی و میانه رو باشد . مجلسی که مشکلات و خواسته های مردم را بشناسد و درک کند و به دولت کمک کند تا به شعارها و وعده هایش بیش از گذشته عمل کند.
توجه و تاکید بر عدالت , رفاه , محیط زیست , اشتغال , کنترل تورم ,مبارزه با فساد و صلح و آزادی در شعارها و وعده های انتخاباتی و داشتن برنامه و راهکار برای توسعه همه جانبه و پایدار می تواند نقش تعیین کننده و موثری در پیروزی لیست ها و کاندیداها در انتخابات پیش رو داشته باشد . برای مردم این مهم نیست که کدام جناح سیاسی در قدرت باشد بلکه این مهم است که به نیازها و خواسته های واقعی آنان توجه شود . با توجه به عملکرد ناموفقی که تندروها در مجلس داشته اند فرصت مناسبی بوجود آمده که تحول خواهان بتوانند اکثریت مجلس را بدست بگیرند و بجای سیاست زدگی به توسعه و تحول بیاندیشند. پیروزی در مجلس آینده و داشتن عملکردی مناسب می تواند باعث شود که تحول خواهان اصلاح طلب برای گام های بعدی رسیدن به قدرت مسیر هموار و بهتری در پیش رو داشته باشند.
بقلم علی اکبر رحیم فر
با فاصله گرفتن از آرمانگرایی محض و رفتن به سمت واقع گرایی با گفتگو ,تعامل و اجماع حول شخصیت های معتدل و معقول همه جناح های سیاسی کشور می توان همگرایی و همدلی سیاسی در راستای حمایت از سیاست های دولت برای حل مشکلات کشور ایجاد کرد و اکثریتی را در مجلس بوجود آورد که به تحول خواهی و توسعه همه جانبه کشور کمک کند.
پس از توافق هسته ای فضای نشاط آور و امیدی در سطح جامعه بوجود آمده که مردم انتظار دارند مجلس آینده مجلسی باشد که به دغدغه ها و مشکلات آنها بیشتر توجه شود و به دور از سیاست زدگی و دعواهای جناحی باشد . مجلسی که ضمن نظارت دقیق و قانونی بر عملکرد دولت به هنگام نیاز دولت با تصویب قوانین صحیح و منطقی دولت را در حل مشکلات جامعه یاری کنند و یا حداقل سنگ اندازی نکنند.
پیش بینی می شود ترکیب مجلس آینده ترکیبی تحول خواهانه متشکل از نیروهای معتدل و معقول جناح های مختلف با رویکرد اعتدالی و میانه رو باشد . مجلسی که مشکلات و خواسته های مردم را بشناسد و درک کند و به دولت کمک کند تا به شعارها و وعده هایش بیش از گذشته عمل کند.
توجه و تاکید بر عدالت , رفاه , محیط زیست , اشتغال , کنترل تورم ,مبارزه با فساد و صلح و آزادی در شعارها و وعده های انتخاباتی و داشتن برنامه و راهکار برای توسعه همه جانبه و پایدار می تواند نقش تعیین کننده و موثری در پیروزی لیست ها و کاندیداها در انتخابات پیش رو داشته باشد . برای مردم این مهم نیست که کدام جناح سیاسی در قدرت باشد بلکه این مهم است که به نیازها و خواسته های واقعی آنان توجه شود . با توجه به عملکرد ناموفقی که تندروها در مجلس داشته اند فرصت مناسبی بوجود آمده که تحول خواهان بتوانند اکثریت مجلس را بدست بگیرند و بجای سیاست زدگی به توسعه و تحول بیاندیشند. پیروزی در مجلس آینده و داشتن عملکردی مناسب می تواند باعث شود که تحول خواهان اصلاح طلب برای گام های بعدی رسیدن به قدرت مسیر هموار و بهتری در پیش رو داشته باشند.
بقلم علی اکبر رحیم فر