مطلبی که در ادامه آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان تابناک کهگیلویه و بویراحمد است و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند. شما هم می توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
بازگشت سیاستمدار
خداداد احسانی : درخت تنومند عزت کهگیلویه در سالیان اخیر تبرهای زیادی خورده است . و از آن سرو سرافراز و سبز تنها ریشه ای باقی مانده است.
ریشه ای که محصول عملکرد مثبت گذشته است و رنج و مررات هایی است که برای براقراشتنش خون دلها خورده شد . حال این روزهایش ناخوش است. بی شاخ و برگ در انتظار زمستانی است که بوی بهار می دهد . در پس همه ی شعارهای رنگارنگ دیگران ؛ آنچه باقی ماند رخت سیاه عزت بر باد رفته است .
کهگیلویه تنها در پسوندش بزرگ را دارد و شعاع دایره ی تاثیرگزاری اش هر روز کوچک و کوچک تر می شود . چماق بدستان مجازی و قلم بدستان مواجب بگیر هم گام به گام به عقب رانده شدند وقتی تو خالی بودن طبل شان برای افکار عمومی روشن شد .
کهگیلویه از سروری و بزرگی به ( واو ) تقلیل داده شد و آن همه هیاهو در عمل هیچ بود ( پشت آن پنجره جز هیچ بزرگ هیچ نبود ) . اما کهگیلویه سرزمین استقامت و امید همیشه برای روز مبادا برگ برنده ای دارد تا نشان دهد با تکیه بر تاریخ اساطیری اش شاید در برهه ای دچار ضعف بشود اما تسلیم نمی شود .
این برگ برنده با « بازگشت سیاستمدار » رو شده است . سیاستمداری که خشت خشت بنای توسعه کهگیلویه را معمارش بود. سیاستمداری که کاریزما ، نفوذ ، عملگرایی اش معجونی از قدرت و عزت را برای کهگیلویه به ارمغان آورده بود و درخت کهگیلویه را تناور و تنومد کرده بود تا درکوران فراز و نشیب های روزگار شاید خمیده شود اما نشکند .
این روزها آن عزت و شکوه ( که به جان کِشتمَش و به جان دادمش آب ای دریغا به برم می شکند ) دچار زوال شده است و بازگشت عزت به کهگیلویه از یک گفتمان نخبگانی به یک مطالبه ی عمومی تبدیل شده است. مطالبه ای که یک پاسخ روشن دارد ( سید محمد موحد ) . مردی فراجناحی با نفوذی گسترده در لایه های مختلف اجتماع و حاکمیت . هوش و ذکاوت سیاسی به همراه دیپلماسی نهان و آشکار ، شناخت مناسبات درون و برون گروهی باعث شده که افکار عمومی سید محمد موحد را منادی و پرچمدار بازگشت عزت به کهگیلویه بدانند تا در پس همه ی تقلیل ، تنزیل و جفاهایی که به دیار کهگیلویه شده باز هم ققنوس وار بار دیگر از خاکستر مهجوریت و مظلومیت سر برآورد و بزرگ شود پس در همین روزگار تلخکامی و نا شادی هنوزم امید زنده است .
امیدی به نام سید محمد موحد....آینده روشن است ...