مدیرانی که دلخوشی ها را از ما گرفتند!

در این یادداشت آمده است :به راستی اگر کوههایی که در میانه و دامنه شان صدای چکش پیکورها و بیلهای مکانیکی درخروش و غرش اند و قلبشان را زخمی و خونین و چهره شان را دگرگون و خراشیده می کنند و زیبایی شان را از آنها می ستانند زبان داشتند، با چه فغان و فریادی درد خود را دادمی زدند و از حال و روز خود خبر می دادند؟ سالها دلمان به این خوش بود که به مرکز استان مان می گویند”پایتخت طبیعت” لیکن مدیران استانی با ناکارآمدی و یا ناآگاهی خود، این دلخوشی و افتخار را هم از ما گرفتند و این طبیعت زیبا و فرح بخش را نا باورانه در برابر دیدگانمان زخمی و نالان و آلوده و سوگوارکردند. به درستی وجدانهای بیدار و خدایی که این طبیعت زیبا را آفرید هرگز آنهایی را که اجازه دادند این گونه قلب این طبیعت خرم و دلنواز را برای تولید مشتی شن و ماسه کوهی با دستگاههای صنعتی بی رحم بشکافند و خونین و خاک آلود و بد چهره کنند نخواهد بخشید. آیا آنچه افراد سودجو با مجوز مسئولانِ مسئولیت ناشناس با بیلهای مکانیکی برای تولید قدری شن و ماسه بر سر طبیعت رویاییِ اطراف شهرستان یاسوج می آورند سالهای سال قابل جبران است؟
منطقیان در ادامه می نویسد : آیا این ویرانگران هرگز خواهند توانست این طبیعت زیبایی را که خدا آفریده است بار دیگر بازسازی و باز آفرینی کنند و آن زیبایی خیره کننده را دوباره به آن بازگردانند؟ هرگز…هرگز……..
نگران کننده تر و درد آورتر و تاسفبارتر از آنچه بر سر این طبیعت بی بدیل می آورند این است که همه مسئولان و مردم این استان در برابر این فاجعه جبران ناپذیر دم فروبسته اند و بی اعتنا و خاموش نشسته اند و ککشان از این واقعه نمی گزد و انگارنه انگار که این طبیعت جانبخش در کنارشان جان می سپارد..!!!!؟؟؟…..
منطقیان نوشت : به حقیقت سوگند، آنها که بستر این پدیده دلخراش را فراهم کردند و زخم بر پیکر طبیعت را روا داشته اند، در دادگاه وجدانها بخشوده نخواهند شد؛ چرا که در برابر آنچه از دست داده ایم و می دهیم، هیچ بهایی نمی تواند آن راجبران کند و برجای آن بنشیند.زیان از دست دادن طبیعت خرم و شاداب و دلنواز با به دست آوردن خروارها شن و ماسه و بها و درآمد حاصل از آن، به دست نخواهدآمد. بهره بردن از طبیعت زیبا و پرجاذبه و همچنین کوههای پراز سبزه و جنگل از آن همگان است و سود جویی از آنها نباید در انحصارگروهی اندک باشد که بازخمی کردن کوههای خوش قامت و جنگلی و آلوده کردن هوا و محیط به دست آید.
وی ادامه داد : نمونه این رویداد دل آزار در دوسوی جاده ای به چشم می خورد که از منطقه”سفیدار”می گذرد
در دو سوی این جاده هر مسافر و رهگذری می بیند که بیلهای مکانیکی بی رحمانه سنگهای درون کوه را مانند دل و قلوه یک جاندار، از شکم کوه بیرون می کشند و سرانجام آنها را خوراک کارخانه های شن و ماسه کوهی برای کسب درآمد عده ای می سازند؛ غافل از آنکه این طبیعت  زیبا گنج بی جایگزین این استان است و دیگر قابل نوسازی و بازسازی نیست. سیمای این کوهها به زنان زیبا رویی می ماند که جمعی  بی خرد و خشن به صورت آنها اسید پاشیده اند و دیگر با هیچ نوع عمل و جراحی پلاستیکی قابل بازگشت به حالت نخستین و باز آفرینی نیست.به نظرمی رسد که این گونه رخدادهای ناگوار بیشتر در جوامعی روی می دهد که مردم و مسئولانش کمتر احساس مسئولیت می کنند و درک درستی از زندگی و زیبایی و ارج طبیعت ندارند و بی خیال از این فجایع و سرانجام آنچه می گذرد، خود رابه خواب خرگوشی زده اند و تنها دغدغه میز خویش و یاگذران زندگی خود را دارند.راستی فکرکرده اید اگر این حال وروند، بدین گونه ادامه داشته باشد، ده یا بیست سال دیگر چه برسر این کوهها و طبیعت خواهدآمد و چه قیافه و شکلی به خود خواهندگرفت؟ آیا آن زمان دیگر ازآه و افسوس کاری و چاره ای برخواهدآمد و زیبایی به میانه و دامنه کوهها برخواهدگشت ؟و این همه گرد و غبار که از دود سینه کوههای زخم خورده به آسمان فرا می رود فرو خواهد نشست و هوای پاک چون گذشته به کالبد طبیعت زخم خورده بازخواهدگشت؟ صد افسوس که دیگر آن زمان خیلی دیر شده است و روزنه ای بسوی حیات دوباره طبیعت جان بخش نخواهیم یافت و نسلهای آینده، گدشتگان سهل انگار و بی اعتنا را دردمندانه نفرین خواهند کرد و آنها که می توانستند کاری بکنند و نکردند در برابر پرسش و بازخواست آیندگان پاسخی نخواهند داشت…
محمود منطقیان در ادامه مطلب خود خطاب به مدیران می نویسد : توصیه جدی و فوری به مدیران و مسئولانی که در این زمینه نقش بازدارنده دارند و می توانند کاری بکنند، این است که تادیرتر نشده است از تخریب و ویران گری بیشتر کوهها و طبیعت زیبا و روح بخش استان که این فاجعه درآنها جریان دارد جلوگیری کنند و نگذارند که بیش از این سینه این کوهها زخم بردارد و شکافته شود و زیباییهای طبیعی با خراشهایش دل آزارشود؛ که اگر امروزخاموشی گزینیم وکاری نکنیم ،زمانی به خطای خودپی خواهیم بردکه دیگرزمان گذشته ودیر شده است و آنگاه باز گرداندن جان به کالبدبی جان طبیعت، کاری نا ممکن و ناشدنی خواهدبود. درست که طبیعت آزاری و بهره کشی از کوه ها مدتی است که آغاز شده است و هر روز بیلهای مکانیکی دامنه و میانه کوهها را می شکافند و دگرگون می کنند، لیکن به گفته اهل خرد”هرکجای ضرر برگردیم باز منفعت است”و خردمندانه نیست که زیان وتباهی را ادامه دهیم و بر ضرر آن بیفزاییم….
در بخش دیگری ازاین یادداشت آمده است : درمناطقی که طبیعت وکوههای زیباست وجاذبه گردشگری دارد،به هیچ روی پسندیده و خردمندانه نیست که کارخانه های شن و ماسه کوهی و تباه کننده طبیعت بوجود آید تا پیامد آن ویرانی طبیعت زیبا و گرد و غبار و آِلودگی هوا و محیط اطراف و از دست دادن جاذبه گردشگری باشد. در چنین مناطقی شن و ماسه مورد نیاز را می توان از طریق استانهای مجاور فراهم کرد و به طبیعت دلنواز آسیب نرساند.
وی در پایان این یادداشت نوشت : طبیعت زیبا و چهار فصل استان کهگیلویه و بویراحمد مانند تابلویی زیبا و دلنواز است که بر تارک سرزمین ایران چون نگینی درخشان، می درخشد و دلربایی و جلوه گری می کند؛ سایت افتونیوز، ویران و زخمی کردن این طبیعت که دل هر گردشگری را می رباید و مردم اکناف را با شوق دیدار، به سوی خود می کشاند، به هر بهانه و توجیهی روا و پسندیده و خردمندانه نیست؛ ما حق نداریم این سرمایه عظیم و داده خداوندی را که از آن همه نسلهاست بیهوده و نا سنجیده از دست بدهیم و نسلهای امروز و آینده این سرزمین را از بهره های آن بی بهره گردانیم.