دیروز وی در مصاحبه با خبرنگاران از جمع آوری بیش از 60 امضا برای استیضاح وزیر کار و تعاون خبر داد خبری شگفت انگیز. چراکه رییس این فراکسیون یعنی عارف از چنین طرح استیضاحی اظهار بی اطلاعی نمود. البته رفتارهای سیاسی عارف و نیز مجموع رفتار های مجلسیان نشان داد که وی نه در حد یک ریس مجلس و نه رییس فراکسیون بلکه تنها مهره ای پیش پا افتاده است .نه قدرت لابی دارد و نه از مهارتهای سیاسی آنچنانی برخوردار است.
وکیلی در انتقاد از دولت آنرا به مثابه یک تیم نا متوازن می خواند. او ادعا می کند وزاری نفت و خارجه در حد ستاره می درخشند اما وزرای اقتصاد و رفاه و تعاون به دلیل عملکردهای غلط خود صرفا باری بر بدنه دولت محسوب می گردند و به اصطلاح از سرمایه می خورند و آورده ای برای دولت ندارند.
از سوی دیگر مهر علیزاده معاون رییس دولت اصلاحات دولت را به تغییر برخی از وزرای کم بازده خود تشویق نموده است .وزرایی که پا به پای رییس دولت و وزیر خارجه نتوانسته اند مطالبات مردم را پاسخ دهند. مهر علیزاده این فرصت یک ساله را شانس بزرگ دولت برای اخذ مجدد اعتماد از مردم می داند تا زمینه برای حضور رقیب سیاسی یعنی اصولگرایان در قدرت فراهم نگردد. این موع مانند موضع گیری اخیر حجاریان است.
این سه نمونه از مواضع فعالین سیاسی را به عنوان شاهدی برای بحث طرح نمودیم تا با موضع افراطیون اصلاحات در مقابل محمد خاتمی مقایسه گردد.
در آن موقع برخی ها شعار عبور از خاتمی سر می دادند چراکه معتقد بودند خاتمی به اندازه کافی با شجاعت مطالبات سیاسی مردم را پیگیری نمی کند بنابراین بایستی با تغییر رهبری اصلاحات فردی رادیکال تر بر این مسند تکیه زند تا مطالبات اساسی مردم در مقابل نهادهای غیر دولتی حکومت مرتفع گردد.
امروز اما همان رادیکالهای دیروز در شدیدترین حالت انتقادی خود مانند امثال وکیلی و مهر علیزاده سخن می گویند.
آنها دیدند که مبنای دولت داری در کشور تعامل با سایر نهادهای غیر منتخب است که سهم مهمی نیز در قدرت رسمی و غیر رسمی کشور دارند . این مساله نشان از رشد نوعی عقلانیت در بدنه اصلاح طلبان دارد که نشانه مهمی است از اینکه اصلاح طلبان به هیچ وجه پروژه عبور دیگری نخواهند داشت.
آنها در جاده ای در حال رانندگی هستند که در سراسر آن علامت عبور از ممنوع نصب شده است.
حسن ورزی