از پیاده راه 17 شهریور می گوییم.... یکی از پروژههای پر سروصدایی که همه منتظر تحولی شگرف در این محدوده بودند و با تبلیغات و سخنانی که درباره آن مطرح میشد توقع بهرهبرداری از پروژهای بیعیب و نقص را ایجاد کرده بود.
اواخر سال 90 شهرداری تصمیم گرفت تا در حاشیه ایجاد زیرگذر میدان امام حسین(ع)، یک پیاده راه آئینی نیز از میدان امام حسین (ع) تا میدان شهدا به طول 1250 متر ایجاد کند تا طرح ساماندهی میدان امام حسین (ع) رنگ و بویی دیگر به خود بگیرد.
پیادهراهی که قرار بود در تمامی کنارههای مسیرش فضای سبز و آبنما جانمایی و حتی المانهای شهدا نیز در اطراف آن ساخته شود، حالا نه تنها به فضایی معنوی و مذهبی تبدیل نشده بلکه محلی برای اعتراضات اهالی محل شده و به محلی برای بازارچههای سنتی و نمایشگاه گل تبدیل شده است.
در ابتدا بسیاری از شهروندان که با معضلات ترافیکی و آشفتگی این محدوده سالها دستوپنجه نرم میکردند از تصمیم شهرداری خرسند شدند و هر یک در ذهن خود تصویری از میدان امام حسینِ ساماندهی شده ترسیم کردند اما بعد از گذشت مدتی با اعمال محدودیتهای ترافیکی جدید و تغییر مسیر اتوبوسها و تاکسیهایی که روزی اطراف میدان به مردم سرویسدهی میکردند خبر از پیادهراه سازی خیابان 17 شهریور حد فاصل میدان امام حسین تا میدان شهدا به گوش رسید و با سرعت قابل توجهی کندوکاو در این خیابان آغاز شد.
این ساماندهی نه تنها موجبات خوشحالی کسبه و اهالی محل را فراهم نکرد بلکه به گفته خودشان موجب شد تا ضمن نوشتن عریضههای متعدد، دست به دامن اعضای شورای شهر شوند و در هر مجلسی که در محلشان برپا میشود، حل مشکل این پیادهراه به ترجیعبند سخنانشان تبدیل کنند.
ایجاد ناامنی، متضرر شدن کسبه، افزایش ترافیک، نارضایتی شهروندان، اختلال در سیستم دستگاههای خدمترسان مانند پلیس و اورژانس از جمله تبعات اجرای طرحی است که یک دهه پشتوانه مطالعاتی داشته است.
حالا طرح مورد حمایت صد در صدی شهردار تهران، شکست را قبول کرد و پیاده راه 17 شهریور بازهم محل تردد خودروها و موتور شد. ابوالفضل قناعتی، عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران ا با اعلام خبر بازگشایی پیاده راه 17 شهریور گفت: "بر اساس برنامه ریزیهای انجام شده پیاده راه 17 شهریور صبح امروز یکشنبه چهارم مهر ماه از خیابان صفا تا میدان شهدا باز شده است."
وی با بیان اینکه در پی نارضایتی اهالی محل و کسبه از اجرای طرح تبدیل خیابان 17 شهریور از میدان امام حسین تا میدان شهدا به پیاده راه گفت: "سرانجام پس از پنج سال پیاده راه 17 شهریور بازگشایی شد تا مجددا رونق به این خیابان باز گردد."
این پروژه سود که نداشت هیچ پر از ضرر هم بود و از ابتدا موافقین و مخالفین زیادی داشت، از مردم گرفته تا مسئولینی که هرکدام واکنش های متفاوتی به شکست این طرح داشتند و پیشنهاداتی ارائه دادند.
مجتبی شاکری، رییس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران به رفع مشکلات مردم واکنش نشان داده و با بیان اینکه توسعه پیادهراه در پایتخت باید متناسب با بافت شهری هر منطقه صورت گیرد، گفت: "تجربه ۱۷ شهریور باید چراغ راه شهرداری و شورا در پروژه های پیاده راه سازی آتی باشد."
او با انتقاد از سیاستهای شهرداری تهران در ایجاد پیاده راه در پایتخت اظهار داشت:" اگر قرار است شهرداری در خارج از بافت تاریخی صرفا با هدف فراهم کردن فضایی برای پیاده روی شهروندان نهضت پیادهراهسازی را کلید بزند، بهتر است به جای این کار نهضت بهرهبرداری از دو هزار و 170 بوستان محلهای، منطقه ای و فرامنطقه ای پایتخت را جایگزین کند و شهروندان را به استفاده از امکانات پیادهروی این بوستانها هدایت کند."
این عضو شورای شهر تهران در ادامه سخنانش گفت: "روند طی شده نشان از سنجش نادرست مدیریت شهری در قبال تصمیمگیریهای کلان با محوریت تغییر گسترده در کالبد شهر دارد و از این رو در مورد پروژههای مشابه باید پیش از هر اقدام عملی و هزینه کرد ریالی از بودجه، پیوست های مطالعاتی بی طرفانه تدوین و درباره ضرورت اجرای پروژه داوری شود."
بیشترین موضوعی که در حال حاضر موج اعتراض ها را به شهرداری روانه کرده بحث هدر رفت بیت المال در اجرای این پروژه و حتی دستمزد محقیقن دقیق این طرح مطالعاتی است، و تازه پروژه بعدی هزینه گزاف دیگری برای آسفالت این خیابان است تا تردد اتومبیل ها راحت تر باشد. واقعا چه کسانی یا چه سازمانی جوابگوی بیت المال هدر رفته خواهد بود؟؟ آیا نباید مدیریت صحیحی بر مصرف این پول ها داشت و در طرح های مطمئن از آنها استفاده کرد؟؟؟ تا به کی مردم باید شاهد اینگونه پروژه ها با هزینه های گزاف و نتایج شکست خورده باشند؟؟؟ آیا بازهم شهرداری قصد پاسخگویی دارد یا این اتفاق هم مانند دیگر اتفاقات قرار است متهمین دیگری داشته باشد؟؟؟؟