کد خبر: ۵۷۸۴۲
تاریخ انتشار: ۱۴ تير ۱۳۹۴ - ۱۹:۱۷ 05 July 2015
شایان علمداری‌فر، جوان ۲۶ ساله‌ای که در شرایط سخت گذشته‌ی دور و نزدیک خود، اکنون با پشتکار و اراده، نه‌تنها برای خود بلکه برای ده‌ها نفر از جوانان تحصیل‌کرده، اشتغال‌زایی کرده است.
به گزارش ریواس، در سال‌هایی که بیکاری، کابوس تکراری بسیاری از خانواده‌ها در کشور و به‌ویژه استان محرومی چون کهگیلویه و بویراحمد شد، برخی نیز با عزم و اراده، پا به عرصه‌های مختلفی گذاشتند و توانسته‌اند در همین شرایط با دستان خود، از این منجلاب رهایی یابند.
علمداری شایان (3)_2

علمداری‌فر، یکی از این جوانان است که با وجود سن اندک خود، اکنون مدیر کلینیک کاردرمانی و توانبخشی پایا در شهر شیراز است و ساعات زیادی از شبانه‌روز را به کار و تلاش در حوزه‌ی مدیریتی و درمان می‌پردازد.

او متولد دهم شهریور ماه ۱۳۶۸ در خانواده ای سنتی در روستای بلوچستان از توابع شهرستان کهگیلویه، است که به‌دلیل شرایط خانوادگی دوران دبستان و راهنمایی خود را در استان خوزستان و دوران دبیرستان را نیز در دبیرستان نمونه دولتی شهیدثانی دهدشت گذراند؛ دورانی که به تعبیر خود او، سرشار بود از خاطرات تلخ و شیرین.

بخشی از گفتگوی خبرنگار ریواس را با این جوان کوشا، در ادامه می‌خوانید؛

کلینیک کاردرمانی پایا از کجا شروع شد؟

پس از چند سال همکاری به عنوان درمانگر بالینی با مؤسسه توانبخشی میلاد قائم، از آنجایی که اهداف بلندتری داشتم، اقدام به راه‌اندازی کلینیک کاردرمانی و توانبخشی پایا کردم و هم‌اکنون بعنوان مدیر و درمانگر بالینی در این کلینیک فعالیت می‌کنیم. البته همین حالا هم بصورت همزمان با دانشگاه علوم پزشکی شیراز به عنوان مربی کارآموزی و کارورزی واحدهای بالینی دانشجویان کاردرمانی همکاری می‌کنم و به عنوان عضو هیئت‌مدیره‌ی انجمن کاردرمانی استان فارس نیز پیگر حقوق صنفی همکارانم هستم.

شرایط مالی‌تان پیش از راه‌اندازی کلینیک چطور بود؟

خُب طبیعتاً شرایط مالی قبل از ورود به دانشگاه ضعیف بود اما واقعیت این است که به‌واسطه‌ی کارهایی که در دوران دانشجویی انجام می‌دادم در این دوره و قبل از تأسیس کلینیک هم درآمد نسبتاً خوبی داشتم و اهداف دیگری برای تأسیس کلینیک داشتم که مقَدّم بر افزایش میزان درآمدم بود.

مثلاً چه اهدافی؟

اهداف زیادی دارم و پیگیری می‌کنم. مثل ایجاد فرصت‌های کاری برای فارغ‌التحصیلان و همکاران‌ام، برقراری ارتباط بین مدرسین دانشگاه و درمانگران بالینی، انجام فعالیت های پژوهشی کاربردی با توجه با نیازهای واقعی مراجعین، ایجاد یک تیم توانبخشی هماهنگ برای ارائه‌ی خدمات نوین و با کیفت بالا به مراجعین که از دوران دانشجویی این هدف را در ذهن داشتم و… .

راه‌اندازی این کلینیک چه اندازه بر وضعیت مالی شما تأثیر گذاشت؟

در ابتدای مسیر که -البته به‌صورت کوتاه‌مدت- درآمد شخصی‌ام کاهش هم پیدا کرده بود ولی خُب استقامت کردیم و با تلاش همکاران‌ام خوشبختانه الان رشد خیلی خوبی نسبت به قبل از تأسیس کلینیک پیدا کرده‌ایم. البته دو نکته‌ای را که باید بگویم این است که اولاً ما بخش مهمی از درآمدهای فعلی کلینیک را صرف ارتقای سطح خدمات کلینیک می‌کنیم و دیگری هم اینکه تعداد قابل توجهی از فارغ‌التحصیلان و همکاران نیز مشغول به کار شدند و در آینده هم می‌شوند که این خود بخشی از اهداف اولیه‌ی من بود.

دوران دانشجویی چطور بود؟

علمداری شایان (4)_2از نظر علمی دوره‌ی پرباری بود اما بسیار بیشتر از آن، برای ما دوره‌ی پردردسری بود! به دلیل تازه تأسیس بودن این رشته در دانشگاه علوم پزشکی شیراز (دوره‌ی ما اولین ورودی این رشته بود)، سختی های فراوانی را تجربه کردیم. با این وجود در این دوران سعی کردم علاوه بر فعالیت‌های علمی – پژوهشی، از رسالت اجتماعی خودم نیز عقب نیفتم.

دوران دانشجویی ما همزمان بود با فضای ملتهب دانشگاه و جامعه که برای ورود به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی با محدودیت‌های زیادی مواجه بودیم. با این وجود در همان ایام به عنوان منتخب دانشجویان در شورای صنفی و نیز شورای فرهنگی دانشگاه تمام تلاشم را انجام می‌دادم تا بتوانم از حقوق هم‌دانشگاهیان خود دفاع کنم.

راه‌اندازی نخستین نشریه کاردرمانی ایران، دبیر پژوهشی کمیته تحقیقات دانشجویی، دبیر ژورنال‌های دانشجویی دانشگاه، دبیر پژوهشی طرح های summer student دانشگاه، دبیر اجرایی نخستین همایش کاردرمانی استان فارس، دانشجوی برگزیده پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال۱۳۹۰ و … نیز از جمله فعالیت‌های علمی – پژوهشی من در این دوران بود.

شما در سن پایینی به جایگاه خوبی در حوزه‌ی کاردرمانی و توانبخشی رسیده‌اید. از طرفی این موضوع بیش از هر چیزی به پشتکار و خلاقیت‌های خود شما برمی‌گردد. چقدر اشتغال را به خود جوانان مربوط می‌دانید و چقدر به وظیفه‌ی دولت؟

شکی نیست که اشتغال‌زایی و زمینه‌سازی برای اشتغال، از وظایف اصلی یک دولت و حکومت برای مردم به‌ویژه جوانان فارغ‌التحصیل است اما واقعیت این است که در شرایط کنونی دولت نمی‌تواند همه‌ی بار اشتغال را به‌دوش بکشد بنابراین خود جوانان باید با خلاقیت و تلاش و پشتکار برای خود چاره‌اندیشی کنند.

در مورد خود شما این شرایط چگونه بود؟

من در شرایطی بودم که مانند بسیاری از جوانان دیگر نمی‌توانستم در انتظار بمانم تا دیگری برایم کاری کند. بنابراین فکر کردم که خودم بهتر از هر کس دیگری باید به فکر خودم باشم. نتیجه آن شد که تصمیم گرفتم ریسک کنم و وارد یک کار تخصصی و البته بزرگ‌تر شوم. خطراتی هم داشت اما طبیعتِ کار خصوصی، خطرپذیری هست و خوشبختانه من با کمک‌گرفتن از اصول کاری و البته دانش تخصصی که کسب کرده‌بودم تا الان نتیجه گرفته‌ام.

در شروع کار، نگران کمبود سرمایه اولیه نبودید؟

به‌هرحال نگرانی‌هایی وجود داشت اما طبیعی بود. من سرمایه‌ی لازمِ معمول را نداشتم اما فکر می‌کردم که دانش خوبی پیدا کردم و می‌توانم با تلاش و پشتکار، کمبود سرمایه را جبران کنم. من در روزهای شروع به کار کمتر از ۵۰۰ هزار تومان داشتم که آن هم باقیمانده‌ی آخرین حقوقم از کار دانشجویی بود.

شروع این کار بدون سرمایه اولیه، برای شما به عنوان یک جوان کم سن و سال، مشکل‌ساز نشد؟

چرا. یادم می‌آید وقتی برای رهن و اجاره‌ی مکان کلینیک با صاحب ملک صحبت می‌کردم باورش نمی‌شد و با خنده می‌گفت تو که می‌خواهی هزینه‌ی رهن را با قرض و وام پرداخت کنی، قطعاً زیر بار اجاره‌ی ماهیانه‌ی چندین میلیونی کمر می‌شکنی! خیلی از بنگاه‌های املاک هم حرفم را برای اجاره‌ی ساختمان‌های چند طبقه جدی هم نمی‌گرفتند. اما من تصمیمم را گرفته بودم و به تلاش و اراده‌ی خودم ایمان داشتم.

چه پیشنهادی برای هم‌سن و سال‌هایتان دارید؟

من به عنوان یک هم‌درد به همه‌ی جوانان عزیز می‌گویم منتظر معجزه‌ی هیچکس نباشید. یقین بدانید که در بحبوحه‌ی مشکلات بی‌شماری که وجود دارد، معجزه‌گر، فقط فکر و دست خود ماست. و باید باور کنیم که دستان خود ما از پس نیازهای‌مان برمی‌آیندو گره‌هایی که این سالها زیادتر هم شده‌اند تنها با دستان خود ما باز می‌شوند.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار