تابناک کهگیلویه وبویراحمد
استاد شفیعی از همان اول وضعیت پیشرفت تحصیلی دانش آموزانش را پرسید و وقتی شنید که همه دارای تحصیلات عالی هستند بسیار خوشحال بود و رضایت مندی در چهره اش به صورت واضح دیده می شد.
در میان انسان ها خاطراتی وجود دارد که آرزوی تکرار آن خاطرات همیشه در ذهن در حال خطور است.
خاطراتی وجود دارد که اگرچه تکرار آن ها سخت و غیر ممکن است اما می توان با صحنه سازی و یا برنامه ریزی هایی یادی از آن خاطرات کرد.
به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد،موضوع به 27 سال پیش بر می گردد زمانی که دانشسراهای مقدماتی دایر بود و دانش آموزان از پایه سوم راهنمایی به این مراکز می رفتند تا پس از طی دوره ای چهارساله به عنوان آموزگار برای مناطق محروم درس بخوانند.
حال پس از گذشت سال ها، دانشجو معلمان 27 سال پیش ، که حال خود معلمانی در شرف بازنشستگی هستند از نقاط مختلف استان کهگیلویه وبویراحمد توانستند به لطف شبکه های اجتماعی برخی از هم دوره ای های خود را پیدا کنند و به یاد روزهای گذشته با هم مصاحبتی دوباره بنمایند.
اما این دوستان قدیمی تصمیم گرفتند که برای اجر گذاشتن بر زحمات معلمین آن سالها، با هماهنگی هایی که انجام می دهند در پی دیدار با معلمان سابق خود باشند.
اولین دیدار به نام یکی از اساتید برجسته ادبیات در استان کهگیلویه وبویراحمد، رقم خورد. استاد فتاح شفیعی;کسی که برای همه ی دانش آموزانش ،معلمی مهربان و بسیار با حوصله و بشاش بود و هنوز هم در همان شهر سابقش سوق زندگی می کند و مانند دیگران مهاجرت نکرده است.
فتاح شفیعی معلم تنومند اما خوش قلب آن روزها که امروز با بیماری دیابت دست و پنجه نرم می کند با دیدن دانش آموزان قدیمش بسیار خوشحال شد و این خوشحال بودنش را بارها در صحبت هایش تکرار کرد.
استاد شفیعی از همان اول دیدار وضعیت پیشرفت تحصیلی دانش آموزانش را پرسید و وقتی شنید که همه دارای تحصیلات عالی هستند بسیار خوشحال بود و رضایت مندی در چهره اش به صورت واضح دیده می شد.
استاد هنوز هم برای دانش آموزانش حرف داشت و به همان شیوه ی سابق با گفتن خاطره ای ، خواستار ادامه تحصیل و دانش افزایی بیشتر شاگردانش شد.
استاد شفیعی خاطره ای از پزشکان هندی که قبلا در ایران کار می کردند تعریف کرد : او می گفت:آنها از شب قبل نسخه هایی می نوشتند و صبح هم هر کدام را به بیماری می دادند اما خوشبختانه امروز علم پزشکی در ایران زبانزد است و این نتیجه توجه به علم است.
در پایان این دیدار همه برای استاد شفیعی آرزوی سلامتی کردند.
پس از دیدار با استاد شفیعی همه بر سر قبر حسین پناهی هنرمند فقید در شهر سوق حاضر شده و با قرائت فاتحه یاد این هنرمند هم استانی را گرامی داشتند.
خاطراتی وجود دارد که اگرچه تکرار آن ها سخت و غیر ممکن است اما می توان با صحنه سازی و یا برنامه ریزی هایی یادی از آن خاطرات کرد.
به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد،موضوع به 27 سال پیش بر می گردد زمانی که دانشسراهای مقدماتی دایر بود و دانش آموزان از پایه سوم راهنمایی به این مراکز می رفتند تا پس از طی دوره ای چهارساله به عنوان آموزگار برای مناطق محروم درس بخوانند.
اما این دوستان قدیمی تصمیم گرفتند که برای اجر گذاشتن بر زحمات معلمین آن سالها، با هماهنگی هایی که انجام می دهند در پی دیدار با معلمان سابق خود باشند.
فتاح شفیعی معلم تنومند اما خوش قلب آن روزها که امروز با بیماری دیابت دست و پنجه نرم می کند با دیدن دانش آموزان قدیمش بسیار خوشحال شد و این خوشحال بودنش را بارها در صحبت هایش تکرار کرد.
استاد شفیعی از همان اول دیدار وضعیت پیشرفت تحصیلی دانش آموزانش را پرسید و وقتی شنید که همه دارای تحصیلات عالی هستند بسیار خوشحال بود و رضایت مندی در چهره اش به صورت واضح دیده می شد.
استاد شفیعی خاطره ای از پزشکان هندی که قبلا در ایران کار می کردند تعریف کرد : او می گفت:آنها از شب قبل نسخه هایی می نوشتند و صبح هم هر کدام را به بیماری می دادند اما خوشبختانه امروز علم پزشکی در ایران زبانزد است و این نتیجه توجه به علم است.
در پایان این دیدار همه برای استاد شفیعی آرزوی سلامتی کردند.
پس از دیدار با استاد شفیعی همه بر سر قبر حسین پناهی هنرمند فقید در شهر سوق حاضر شده و با قرائت فاتحه یاد این هنرمند هم استانی را گرامی داشتند.
غیر قابل انتشار: ۲۳
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۶۱
استاد شفیعی را باید از چهره های ماندگار استان خواند. سلام ودرود تان باد .کاش میتونستم در محضرتون باشم درود بر دکتر دانشمند قاسمی که ترتیب این جلسه را دادند ننگ آن کسانی باشد که حقوق های نجومی گرفتند. آقای شفیعی خیلی خوش زبان و مهربان بودند،و کلاسش جو شادی داشت،امیدوارم بیماریشون خوب بشه...دانش آموز شما :ط.د استاد مهربانم !ادمهایم !!!میدانند!
در خاطرات کهنه ام !
یاد تو! دنیای من !
اسم تو! آقای من !در خاطرات من بود!
استادم !تنها !تو می تونستی برانی غم دیروز مرا ،
تنها !تو می تونستی بسازی شادی فردای مرا .
استادم!تنها!تو می تونستی برانی غم دیروز مرا !
تنها!تو می تونستی بسازی رویای فردای مرا !
استادم!نور مکتب دانایی تو (علم و دانش)!
زیباترین و جذابترین نور جهانه!
استادم !نور مکتب دانایی تو (علم و دانش)!
تنها !
دنیای منه !
و این دلیل خوبیه حال منه !
استادم !نور مکتب دانایی تو !
تنها !
عشق جاودان زیبای منه!
استادم!نور مکتب دانایی ،
تنها !
مونس بی تعلق روزهای سخته روزگارمه!
استادم !تنها !
نور مکتب دانایی تو(علم ودانش)
یار وفادار روزهای سخته روزگارم بود !
و من !
تنها !
مرید وفادار چنین مکتب وفاداری خواهم بود!
استادم !نور مکتب دانایی تو !
بدون هیچ پیش نیاز و تعلقی،تنها یار وفادار روزهای سخت روزگارم بود!
استادم !نور مکتب تو !
جاودانه ترین نور زیبای جهانه !
استادم !تو را نه به رویات ،نه به دنیات میسپارم !
تو را به خدایم ،مالک دنیات و رویات میسپارم !
استادم !من اسیر غم روزگار پست نسبم !
، دلخوش عشق به نور مکتب توام (دانایی)!
استادم !تنها !نور مکتب دانایی تو ، مرهم قلب شکسته و بی حصار من تنهاست!
استادم!دنیای نور مکتب تو ،ترانه ای عاشقانه و آرامش بخشی برا ی قلب شکسته منه!!!
استادم !من از عشق به نور مکتب تو ،فارغ از خیال عشق به عالم شدم !
استادم !تنها !!! حصار مکتب دانایی،جای امنی برای روزهای تنهایی من است .
استادم !تنها !
عشق به نور مکتب دانایی قابل ستایشه!
،چون همیشه نور مکتب دانایی تو با همه عظمت مسحور کننده اش بی هیچ تعلقی در کنار ما و ما از او به دوریم.
استادم !نور مکتب دانایی تو بهترین یار کس بی یار است،
یاریست که زبان دنیایش،
نرم ،مهربان ،عاشقانه و به دور از تمام تحقیرها و توهینهاست!
استادم !محبوبه من ،عیدت مبارک .
استادم !اومدن بهار خانم ،لیلی سبز پوش آقا اسفند را بهتون تبریک میگم .
استادم !من همیشه به نور مکتب تو عشق می ورزم ،حتی اگه بخاطر حسودان حصارم!
،ردی از من در این دنیا به جا نماند!
استادم !تنها عشق به نور مکتب تو ،مرا از هر چه غم گذشته بود رها کرد !
استادم !نور مکتب تو در نگاه منه و نگاه من دنیای منه و دنیای من عشق منه و عشق من جان منه .
استادم !نور مکتب دانایی تو ،تنها امید حصار بی نور و تاریک منه .
استادم !روزهای رفته بی نور مکتب تو در زندگیم را باور ندارم و نخواهم کرد.
استادم !عشق به نور مکتب دانایی تو ،بهاران کرد عصر پاییزی زندگیم را !
استادم !بین عشق و دوست داشتن فاصله هاست ،
عشق باوری جاودانه است و دوست داشتن هوسی گذراست ،
پس من همیشه عاشقی وفادار ،نه خاطرخواهی زود گذر ، نسبت به نور مکتب تو هستم .
استادم !در حصار جاهلانه ، رنج آور،مشقت بار و غیر انسانیم،
تنها عشق به نور مکتب تو ،به من انگیزه زنده بودن میدهد.
استادم ! مرد مکتب دانایی روزت مبارک .*
*
*
استادم !اگه شادم اگه خوشحال ،اگه دلخوش زاین دنیام
،فقط بخاطر عشق به نور مکتب دانایی توست !
استادم !همیشه دوستی وفادار به نور مکتب دانایی تو میمانم تا روزی که با درخشش خاص خود در جهان، انتقامم را از حسودان سیاه ! زندگیم بگیرم.
استادم !نور مکتب دانایی تو ،تنها یار باوفایی که تا ابد باورش دارم .
استادم !فقط بخاطر عشق به نور مکتب دانایی تو در چشمانم،لذت بخش دردناکه !!!!!!! پذیرفتن ضربه های نابود کننده حسودان سبز زندگیم ...
استادم !برای من ،
خزانی و عشق به نورت
به از بهاری و جاهل ماندن !
استادم !الهی، روز، انروز درخشان برسه ،از فتنه سبز خوبان سوا،برسم به عشق شیدایی نور مکتبت در چشمام.
استادم !تو را به عشقم ، نور مکتب دانایی میسپارم تا ابد .
استادم!تا ابد دوستت خواهم داشت!
استادم!همیشه عاشق نور مکتبت خواهم بود...
استادم !من عاشق ،فارغ از مهرجهانم وجهانم نور توست ...
استادم!تمام زخم های جهانم !بخاطر زخم قشنگ عشق به نور مکتب دانایی تو بود ...
استادم !تنها زخم عشق به نور مکتب دانایی تو برایم قشنگ و زیباست ،حتی با وجود درد عمیقش که تا جان میرود .
استادم !ااایکاش نور مکتب دانایی تو نورانی میکرد روزهای تاریک زندگیم را ...ایکاش میفهمیدی اما نه به اشتباه !
استادم !من، تنها به عشق دنیای مهربان نور مکتبت با زخم های زمانه ام ساختم ...
استادم !خوشحالم !چشمانم مالک نور مکتب باارزش دانایی تو هستند ،نوری که تمام جهانیان محروم از اون هستند ،حتی دانشمندان !
استادم!من رسیدن به کمال و عشق را تنها در عشق به نور مکتب دانایی تو دیدم و خلاصه میکنم ،همون عشقی که در تنهاترین لحظات زندگیم وقتی همه رهایم کردن مونس ابدیم انتخاب شد...
استادم!در دنیایی که در تلخترین لحظات زندگیم ،آدمها بخاطر منفعت رهایم کردن ،فهمیدم هیچ چیز جز نور مکتب تو به آدمها وفادار نیست...
استادم ،ایکاش نور مکتب دانایی تو برای آخرین بار هم شده ،زندگی تاریک مرا نورانی میکرد ...
استادم!شاید بی وفایی آدمها،شادترین لحظات زندگیم را ازم گرفت ولی در عوض، من پی به ارزش عشق به نور مکتب دانایی تو بردم.
استادم !در سالهایی که در سخترین شرایط زندگیم ،ادم های زندگیم رهایم کردن و با افتخار حتی نگاهم هم نکردن ،نور مکتب دانایی تو عاشقانه و بی هیچ تعلقی در ثانیه های زندگیم جریان داشت ...
استادم !فقط بخاطر عشق به نور مکتب دانایی تو !همچون خورشیدی درخشان خواهم درخشید ،حتی اگر خورشید درخشان خوش شانسی در آسمان زندگیم ندرخشد ...
استاد فتاح شفیعی،در این شب قدر از خداوند مهربانم سلامتی را برایت آرزومندم،هر چند برای خودم آرزویی نمیکنم چون دیگه هیچ آرزویی ندارم ...
استاد من ،خوشحالم! تنها، چشمان من و هوشیاران جهان مالک نور مکتب دانایی تو هستند بدون هیچ مکتب و کلاسی ...
استاد من !خوشحالم !جز نوابغ جهانم،چونچشمانم صاحب نور مکتب دانایی تو و باهوش ترین چشم جهان هستند ...
استاد من،روزی ،همراه و همسفر نور مکتب دانایی تو در چشمانم میشم وبرای همیشه از سرزمین و حصار ادم های حسود،بدذات و فتنه گر میرم و آنها را از نعمت نور مکتب دانایی تو در چشمانم محروم خواهم کرد...
استاد من،از سرزمین و دیار نحسی که نور مکتب دانایی تو ،آینده و زندگی ام را ازم گرفت تا ابد !بیزار خواهم بود...
تشکر!