داوری مردم:
به قلم استاد محمود منطقیان
مردم درباره هرچیزوهرپدیده ورویدادی داوریهای گونه گون می کنند.برخی هرگزبه خوددردسرپی جویی شنیده ها ورخدادها را رانمی دهندوباشنیدن خبری وبه گوش رسیدن شایعه ای به داوری می نشینند وهرچه راشنیده اند،بدون نگاه به راست ودروغش، پخش می کنندوفضای جامعه واذهان رامی آلایندوپریشان می کنندوبربدبینیها وبدگمانیهاو تیرگی روابط انسانی می افزایند.
این جماعت به پژوهش وپی جویی دیده ها وشنیده ها کاری ندارند وهنرشان بیشترپخش کردن وآلودن،بدون اندیشیدن به پیامدها و سرانجامهای کارشان است. ولیکن درست این است که نخست شنیده هاودیده ها راپی جویی وارزیابی کنیم وپس ازپژوهش وبررسی ونگاه به پیامد و سود و زیان گسترش و پخش یک رخداد و یا پدیده ،اگر نیاز افتد، دیگران را بیاگاهانیم. و از سوی دیگر بیشتر به درستی کارمان بیندیشیم و چندان نگران داوری دیگران نباشیم ؛چون آدمها چه کار نیک کنند و چه کردار بد، از سوی برخی مورد پرسش و نقد قرار می گیرند.اگرکار نیکو خرد پسندی انجام دهیم دیگر نباید نگران داوریها و بدگوییها باشیم.
سعدی دراین باره سخن های دلپذیری داردکه خوندنی وشنیدنی است:
"کس ازدست جورزبانها نرست
اگرخودنمای است وگرحق پرست
اگربرپری چون ملک زآسمان
به دامن درآویزدت بدگمان
به کوشش توان دجله راپیش بست
نشایدزبان بداندیش بست”
وآنگاه سفارش وپندسعدی این است:
"توروی ازپرستیدن حق مپیچ
بهل تانگیرندخلقت به هیچ
چوراضی شدازبنده یزدان پاک
گراینها نگردند راضی چه باک؟”
بیاییم با خودپیمان کنیم که نخست بدون پژوهیدن ودریافت درستی ونادرستی پدیده ها وشنیده ها،داوری نکنیم وآنچه راکه برای فردوجامعه زیان آور می بینیم، ولورویدادی واقعی باشد،پخش نکنیم. دوم براین باشیم که کاردرست ونیک انجام دهیم وآنگاه نگران حرفهای دیگران نباشیم؛ چون هرکارکنیم
بیشترمردم به راه خوی وعادت خویش روندوشنیده ها ودیده های خود رانپوشندودهان به دهان بگسترند.
۹۵/۳/۲۷
م-منطقیان
منبع : جمانیوز
به قلم استاد محمود منطقیان
مردم درباره هرچیزوهرپدیده ورویدادی داوریهای گونه گون می کنند.برخی هرگزبه خوددردسرپی جویی شنیده ها ورخدادها را رانمی دهندوباشنیدن خبری وبه گوش رسیدن شایعه ای به داوری می نشینند وهرچه راشنیده اند،بدون نگاه به راست ودروغش، پخش می کنندوفضای جامعه واذهان رامی آلایندوپریشان می کنندوبربدبینیها وبدگمانیهاو تیرگی روابط انسانی می افزایند.
این جماعت به پژوهش وپی جویی دیده ها وشنیده ها کاری ندارند وهنرشان بیشترپخش کردن وآلودن،بدون اندیشیدن به پیامدها و سرانجامهای کارشان است. ولیکن درست این است که نخست شنیده هاودیده ها راپی جویی وارزیابی کنیم وپس ازپژوهش وبررسی ونگاه به پیامد و سود و زیان گسترش و پخش یک رخداد و یا پدیده ،اگر نیاز افتد، دیگران را بیاگاهانیم. و از سوی دیگر بیشتر به درستی کارمان بیندیشیم و چندان نگران داوری دیگران نباشیم ؛چون آدمها چه کار نیک کنند و چه کردار بد، از سوی برخی مورد پرسش و نقد قرار می گیرند.اگرکار نیکو خرد پسندی انجام دهیم دیگر نباید نگران داوریها و بدگوییها باشیم.
سعدی دراین باره سخن های دلپذیری داردکه خوندنی وشنیدنی است:
"کس ازدست جورزبانها نرست
اگرخودنمای است وگرحق پرست
اگربرپری چون ملک زآسمان
به دامن درآویزدت بدگمان
به کوشش توان دجله راپیش بست
نشایدزبان بداندیش بست”
وآنگاه سفارش وپندسعدی این است:
"توروی ازپرستیدن حق مپیچ
بهل تانگیرندخلقت به هیچ
چوراضی شدازبنده یزدان پاک
گراینها نگردند راضی چه باک؟”
بیاییم با خودپیمان کنیم که نخست بدون پژوهیدن ودریافت درستی ونادرستی پدیده ها وشنیده ها،داوری نکنیم وآنچه راکه برای فردوجامعه زیان آور می بینیم، ولورویدادی واقعی باشد،پخش نکنیم. دوم براین باشیم که کاردرست ونیک انجام دهیم وآنگاه نگران حرفهای دیگران نباشیم؛ چون هرکارکنیم
بیشترمردم به راه خوی وعادت خویش روندوشنیده ها ودیده های خود رانپوشندودهان به دهان بگسترند.
۹۵/۳/۲۷
م-منطقیان
منبع : جمانیوز
